Wielrenners zijn het geweld op de weg meer dan zat, er gebeuren veel te veel ongelukken

De Zwolse fietsburgemeester Marijn de Vries en wielerprof Bas Tietema schoven gisteravond bij Op1 aan tafel en voormalig wielerprof en columnist Thijs Zonneveld liet zich in niet malse bewoordingen gelden in zijn column. Dit naar aanleiding van het ongeluk van voormalig minister Sander Dekker die vermoedelijk van zijn racefiets is getrokken. Het geweld tegen wielrenners wordt steeds erger. Wie in lycra met een helm op de fiets zit lijkt vogelvrij te zijn.

Het is mooi dat Marijn de Vries direct een disclaimer zette op haar verhaal: je hebt onder de racefietsers good guys en bad guys en girls. Niet iedereen die in een lycrapakje met een helm op en een krom stuur is een eikel. ''Ik heb het gevoel dat ik het door het slechte imago van racefietsers het extra goed moet maken. Ik rem, ik bel en bedank vriendelijk en rij niemand in de weg. Toch word ook ik bedreigd, auto's zetten hun ruitenwisvloeistof aan als ze mij passeren. Ik weet wat het verschil is als ik op een stadsfiets rijd of op een racefiets. Zelf had ze ook te maken met geweld tijdens een fietstocht. Ze werd geslagen door iemand die kwaad werd over de 'asociale ook altijd'. De agressieve bejegening op het fietspad is de afgelopen jaren flink toegenomen, erkent ze. Er zijn niet alleen agressieve wielrenners, maar ook agressieve mensen. Jarenlang heeft De Vries inmiddels haar 'soortgenoten', de groepen wielrenners die in het weekeinde 'Tour de Franceje spelen op de openbare weg' waarvan iedereen de verschijnselen wel kent zoals schreeuwen, niet bellen, te dicht langs anderen rijden en letten nergens op. Dit gedrag hoort thuis op een circuit.

Bas Tietema begrijpt het imagoprobleem van de wielrenner. Als ik soms in de auto zit dan komt iemand invoegen, dan heb ik dat geduld ook niet. Dat geldt ook voor de fietser. Soms heb ik wel eens een woordenwisseling en ga het gesprek aan. Wat ervaar je als fietser? Wielrenners hebben eigenlijk geen plek op de weg. Op het fietspad gaan ze te snel en net te langzaam voor de gewone weg. Als je op de gewone weg rijdt dan kun je de claxon al horen aankomen. Het is soms zoeken waar je het beste kunt fietsen.

Journalist Thijs Zonneveld schrijft: Ik kan me de laatste keer niet herinneren dat ik een ritje reed waarin ik níet werd uitgemaakt voor aso, kankerlijer of teringhond. En, het is altijd de schuld van die randdebiel in z’n lycra pakje die denkt dat de weg van hem of haar is. Stap op een racefiets en je bent vogelvrij. Zonneveld schrijft: Het komt door de verhuftering van de maatschappij, waarbij we een ander z’n plezier van een hobby niet gunnen als we er zelf tweetiende van een seconde voor op de rem moeten. En, Het komt door corona, toen de ene helft van Nederland ging wielrennen en de andere helft stampvoetend binnen zat.

De agressie op het fietspad heeft een aantal oorzaken. De snelheidsverschillen zijn te groot geworden tussen de recreatieve fietser en de racefietser of de elektrische fietser op een speed pedelec. Maar ook zijn er bakfietsen in allerlei soorten en maten bijgekomen, elektrische fietsers met enorme fietstassen en op al dat fietsverkeer zijn de fietspaden simpelweg niet berekend. En waar het te druk is steek agressie de kop op.

https://zwolle.nieuws.nl/nieuws/11987/mensen-elektrische-fiets-controle-afstappen/