Politieagent Saman: ‘De oorlog in Irak heeft me gemaakt tot wie ik ben’

Politieagent Saman
Politieagent Saman
Foto: Politie Gelderland & Overijssel

Stel je voor dat je bij de politie werkt in een land waar het oorlog is. Dat je hier naartoe vlucht en je diploma ineens niet meer geldig is. Saman (45) kwam in 1998 naar Nederland vanuit Koerdisch Irak. Hij wilde niets liever dan weer bij de politie aan de slag.

Saman: ”Ik ben in Koerdistan-Irak in de oorlog geboren. Mijn woonplaats werd dag in en dag uit gebombardeerd. Als de sirene ging, rende iedereen naar de schuilbunkers. Toen de revolutie uitbrak en Koerdisch Irak werd bevrijd, ben ik bij de politie gegaan. Ik wilde anderen helpen in moeilijke tijden.”

”Ik was achttien en werd in een paar weken opgeleid. Eenmaal op straat kwam ik erachter dat het politieapparaat waarvoor ik werkte niet deugde. De kennis was er niet, sommige collega’s waren corrupt. Het nieuwe democratische Koerdistan-Irak moest nog vorm krijgen. Ik had mijn wapen ook in mijn vrije tijd bij me en was daardoor 24/7 politieman en op mijn hoede. Er waren veel heftige incidenten, zoals schietpartijen. Uiteindelijk werd er een aanslag op mij gepleegd tijdens mijn dienst. Ik overleefde het, maar toen ik zelfs bij mijn eigen huis onder schot lag, wist ik dat ik weg moest.”

”In 1998 vluchtte ik. Na een gevaarlijke reis kwam ik aan in Nederland. Het leven in een AZC is zwaar, ik deelde een kamer met zes mensen en er waren altijd vechtpartijen. Zo snel als ik kon, ben ik een kamer gaan huren en baantjes gaan zoeken, zoals krantenbezorger. Ik mocht nog geen taalles volgen, want het was niet zeker of ik mocht blijven. Dus kocht ik zelf Nederlandse taalboeken, betaalde de taalcursus en twee MBO opleidingen. Ik wist precies wat ik wilde: een gezin in Nederland, en weer bij de politie werken.”

”Zodra ik mijn verblijfsvergunning kreeg, solliciteerde ik. Tijdens de screening werd ik compleet doorgelicht. “Of ik ooit iemand heb mishandeld bij de Koerdische politie?” Nee. Daarom ben ik juist gevlucht.”

‘‘Op de Nederlandse politieopleiding was ik een stuk ouder dan de rest, ik had een heel leven achter de rug. Ik weet nog dat we voor het eerst een les met wapens hadden. Een meisje in de klas had er nooit eentje vastgehouden en begon van de spanning te huilen. Ik vond dat moeilijk te begrijpen. Ik had jaren met een Kalasjnikov gelopen en geschoten.”

”Ik heb nu veel aan de ervaring die ik in Irak opdeed. Zo werd ik hier ingezet als eerwraak- en vluchtelingenspecialist en contraterrorisme-coördinator. Ik ben langzaam opgeklommen, tot ik zelfs een master in politiewetenschappen kon doen en leidinggevende werd. ”

Het is nu 19 jaar later en er is veel veranderd in Koerdisch Irak. ”Er is geen ander land in het Midden-Oosten met zoveel vrijheid. Dat is goed nieuws, maar er moet ook nog veel gebeuren. Ik help nu vanuit Nederland om daar een politievakbond op te zetten. Dat gaat moeizaam, maar elke stap is er een.
Gek genoeg heb ik geen last van trauma’s. Ik geloof dat oorlog je kan maken of breken. Het heeft mij gemaakt tot wie ik ben. Meer dan de helft van mijn vrienden in Koerdistan-Irak is omgekomen. De andere helft heeft keihard gewerkt om wat te maken van hun leven. Wij kregen die kans wél, zo voelt het.
Ik ben inmiddels getrouwd en heb twee kinderen. Ik heb veel geluk gehad. Én hard gewerkt. Geweldig dat ik nu deel uit maak van zo’n professionele organisatie. Hier ben ik wel op mijn plek.’’

  • Vandaag is het de Internationale dag van de migrant. Een dag waarop we stilstaan bij alle migranten en de naleving van hun mensenrechten.
Aanmelden nieuwsbrief
Cookieinstellingen