Dorrit de Jong stopt na vijf fantastische jaren als wethouder van Zwolle
''Ondanks vijf fantastische jaren heb ik besloten de volgende coalitieperiode niet door te willen als wethouder in Zwolle'', dat zegt wethouder Dorrit de Jong. Ze was Inclusieve Samenleving: wonen, zorg, vastgoed en diversiteit.
Ze zegt: ''De afgelopen jaren brachten naast heel leuk werk ook een geweldige man en prachtige dochter in mijn leven, met daardoor recent een terugverhuizing naar Amsterdam waar nu ons thuis is. En waar ik wil blijven wonen. Tijdelijk is zo’n afstand te overbruggen, maar voor een hele termijn van vier jaar wil je als wethouder in de stad wonen.''
''De afgelopen jaren heb ik geweldig genoten van het leven, werken en wonen in Zwolle. Een warme, veelzijdige stad, volop in ontwikkeling, waar ik me snel heel erg thuis voelde. Omdat het een stad is die bruist. Een relaxte stad met oog voor de menselijke maat. Met inwoners die je snel in hun hart sluiten, en die mij in hun wijken en leven toelieten. Ik heb genoten van de samenwerking met heel veel leuke mensen, allen met hart voor de stad. Met collega’s in de beide colleges waar ik deel van uit mocht maken, met raadsleden en ambtenaren en uiteraard met de vele partners vanuit de zorg, welzijn, woningcorporaties en ontwikkelaars. Mensen die niet zomaar hun werk doen, maar gezamenlijk willen bijdragen aan een mooier Zwolle. Dat maakt Zwolle een plek waar je samen concreet dingen voor elkaar krijgt. Ik ben blij dat ik heb mogen bijdragen aan vele mooie ontwikkelingen, zoals de woningbouw, een sterke woonzorg-agenda, vluchtelingenopvang, meer aandacht voor inclusie en aan een Zwolle waar voor iedereen een thuis is.''
Ze weet nog niet wat ze gaat doen als de nieuwe coalitie in Zwolle op het bordes staat. Ze wil de periode goed afmaken: ''Er is nog genoeg te doen. En tot die tijd prijs ik me gelukkig met iedere dag dat ik de stad mag dienen en zet ik me met veel energie in om Zwolle een stukje mooier te maken dan het al is. En daarna blijf ik graag terugkomen in Zwolle, als bezoeker en wie weet ooit weer eens als bewoner''
