Motorrijder Marcel krijgt een melding dat een hond al 24 uur in een huis zit te blaffen. Als hij de woning controleert, raakt hij totaal onverwacht verzeild in een gevecht op leven en dood. Hij hangt ondersteboven over een ballustrade.
Volgens een melding zit er in een flat een hond al 24 uur non-stop te blaffen. De buren vinden het raar: ze hebben de bewoner ook al een week niet gezien. Als ik met een paar bezorgde buren voor de deur van het appartement sta, hoor ik door de brievenbus inderdaad een hond janken. Een buurvrouw weet dat de voordeur te openen is met een touwtje dat aan de binnenkant hangt en komt aanzetten met een kleerhanger. Ik frommel me naar binnen, roep dat ik van de politie ben maar hoor niets. Afgaand op het gejank tref ik in de badkamer een hondje aan. De vloer ligt vol met poep, het dier komt met de staart tussen zijn benen direct naar me toe. Ik neem hem mee naar buiten, de galerij op.
Politie, is er iemand?
Omdat ik het niet vertrouw, besluit ik de woning verder te onderzoeken. Ik roep: “Politie, is er iemand?” en ga de woonkamer in. Het is er een troep. Het appartement heeft een vide boven de woonkamer. Daar staat een bed en ik zie een hoofd onder het dekbed vandaan steken. Ik roep dat ik van de politie ben maar krijg geen reactie. De persoon onder de deken beweegt helemaal niet. Ik vrees dat de bewoner dood is en tik zachtjes op een voet onder het dekbed.
Naakt
Dan springt het lichaam op het bed plotseling op. Ik schrik me dood, ik sta er maar een meter van af. Het is een man, hij is helemaal naakt en schreeuwt tegen me in het Engels dat ik op moet donderen. Wat er dan gebeurt, gaat onwijs snel. Wild schreeuwend springt hij van het matras, grijpt me vast en duwt me al schoppend achteruit. Hoewel de man tenger is, kan ik me moeilijk verdedigen in mijn strakke motorpak en ik struikel achteruit. Ik roep dat ik van de politie ben en dat hij moet ophouden maar hij reageert nergens op.
Vechten
Het is maximaal vechten. De man springt op mijn rug en werkt me tegen de balustrade aan, zo’n drie meter onder me zie ik de keuken. Hij wil me over de rand kieperen. Ik krijg hem niet van me af maar weet de portofoon in te drukken en roep mijn collega’s om hulp. Hij steekt zijn vingers in mijn ogen en duwt mijn bovenlijf over de rand. Ik weer hem af en denk alleen maar: niet vallen, niet vallen. Terugvechten is lastig door de positie waarin ik hang en mijn strakke pak helpt ook niet mee. Hij probeert me op te tillen.
Pepperspray
In een fractie van een seconde kan ik bij mijn pepperspray en spuit hem kort in zijn gezicht. Het spul komt ook in mijn gezicht en ik voel mijn ogen branden. De man trekt in pijn zijn handen van mijn hoofd, wat mij de kans geeft om weer rechtop te komen en terug te duwen. Ik krijg de overhand en kan hem nu tegen de grond werken. Ik hoor sirenes en weet dat hulp nabij is. Het lukt me niet om de man te boeien, hij blijft zich agressief verzetten. Als mijn collega’s er zijn, houden we de man aan en voeren we hem af.
Ondersteboven
Het kan raar lopen tijdens een dienst: je begint met een blaffende hond en ineens hang je ondersteboven over een balustrade te vechten voor je hachie. Ik ging de woning binnen met de mindset om hulp te verlenen, wat iets heel anders is dan wanneer je superalert bent omdat je weet dat er een agressief iemand binnen is. Maar ik ben blij dat ik zo gehandeld
heb, dat ik pepperspray kon inzetten om de man onder controle te brengen. De rechter legde hem verplichte therapie en veertien maanden cel op (waarvan zeven voorwaardelijk) voor poging zware mishandeling.
Elke dag weer komen politieagenten in gevaarlijke situaties terecht. Waar anderen een stap terug doen, stappen politiemensen naar voren. Desnoods met gevaar voor eigen leven. Voor de veiligheid van anderen. Soms staan ze daarbij voor grote dilemma’s. En moeten ze in luttele seconden beslissen.
