Astrid Op de Woerd, RVE-manager Electieve zorg bij Isala vertelt: ‘’Ik ben ooit als fysiotherapeut begonnen in een ziekenhuis waar ook een revalidatieafdeling was. Ik herinner mij een man van rond de tachtig die een bovenbeenamputatie had gehad. Hij noemde mij altijd Maxima, omdat hij mij daarop vond lijken. Zijn wens en doel was om weer thuis te kunnen wonen. Maar voor dat mogelijk was, moest hij een aantal dingen zelf kunnen. Bijvoorbeeld vanuit bed in de rolstoel komen en vanuit de rolstoel naar het toilet gaan en terug. Dat oefenden wij samen en het lukte. Wij namen afscheid en hij ging naar huis.’’
‘‘Een aantal maanden later viel ik in op de braincare afdeling. Ik zag een bekende naam en dacht: ‘Het zal toch niet’. Toen ik over de gang liep, hoorde ik hem al. ‘Maximaaaaaa’, klonk uit een van de kamers. Ik liep naar hem toe en de volgende dagen bezocht ik hem regelmatig. Hij vertelde hoeveel ik van betekenis was geweest voor hem tijdens zijn revalidatie en dat hij nog vaak aan mij dacht. Het luisterend oor had hem troost gegeven.
”Doordat hij zijn verhaal met mij deelde, kreeg hij de ruimte om te leren omgaan met zijn verdriet van het verliezen van zijn been. En mijn positieve houding had hem hoop gegeven om er elke dag weer wat van te maken! Toen hij dat zei, realiseerde ik mij als jonge fysiotherapeut pas dat ik niet alleen van waarde ben voor het behalen van afgesproken doelen. Juist even de tijd nemen voor iemand, echt luisteren en contact maken….dat maakt het verschil.’’
‘‘Dit gesprek neem ik nog steeds mee in mijn huidige baan als manager. Ik heb een ontzettend leuke baan die goed bij mij past. Ik doe mijn uiterste beste zoveel mogelijk dingen goed te regelen en ervoor te zorgen dat anderen hun werk goed kunnen doen. Ik wil collega’s de ruimte geven om persoonlijke en oprechte aandacht aan patiënten en collega’s te geven. Zorg is zoveel meer dan het afvinken van doelen. Dat wil ik zoveel mogelijk collega’s meegeven. Samen kunnen wij het verschil maken.’’
