Jongeren die op straat leven of op steeds wisselende plekken verblijven krijgen hulp. Dat zegt staatsecretaris Paul Blokhuis (VWS) in het ambitieuze programma Dak- en Thuisloze Jongeren. De inspanningen moeten ertoe leiden dat alle ruim 10.000 dak- en thuisloze jongeren (tussen de 18 en 27 jaar) de komende jaren geholpen worden naar een zo zelfstandig mogelijk bestaan met een eigen thuis.
Ook moet in de toekomst een nieuwe ‘instroom’ van dak- en thuisloze jongeren wordt voorkomen. Staatssecretaris Blokhuis coördineert het nieuwe actieprogramma, in samenwerking met de ministeries van BZK, OCW, SZW en J&V, met de VNG en andere betrokken partijen.
Dak boven hun hoofd
Een tiental gemeenten gaat er voor het eind van 2021 voor zorgen dat elke (potentiële) dak- en thuisloze jongere de hulp en ondersteuning krijgt die zij nodig hebben. In deze ‘pilotgemeenten’ worden alle acties uit het programma direct in de dagelijkse praktijk toegepast. Paul Blokhuis zegt: “We hebben onze samenleving nu zo ingericht dat er maar liefst meer dan 10.000 jongeren tussen wal en schip kunnen vallen. Dat kan zo niet langer. In pilotgemeenten gaan we voor 100%, geen enkele jongere meer in de langdurige opvang of op straat. ”
Voor de pilots wordt gekeken naar een goede mix van gemeenten voor wat betreft grootte, geografische ligging en problematiek. De Rijksoverheid gaat actief bij gemeenten langs en deelt de ervaring en kennis uit de pilots. Daarnaast worden gemeenten en betrokken partijen aangemoedigd om de opgedane inzichten vooral ook onderling uit te wisselen. Zo kunnen alle gemeenten al tijdens de pilots aan de slag met de resultaten.
Eén aanspreekpunt
Pilotgemeenten gaan zorgen dat elke dak- of thuisloze jongere één aanspreekpunt krijgt: een regisseur die op alle levensgebieden passende ondersteuning kan geven. In veel gevallen moeten jongeren nu voor elke vorm van ondersteuning naar een ander loket. Jongeren ervaren dat vaak als een wirwar waarin ze het overzicht verliezen en partijen langs elkaar werken.
Blokhuis: “Jongeren zien vaak door de bomen het bos niet meer. Ik vind het niet meer dan normaal dat we jonge mensen aan de hand nemen als ze een steuntje in de rug nodig hebben. We kijken mee bij het zoeken van een betaalbare woning, schuldhulpverlening, werk, een opleiding en goede zorg en ondersteuning. Zo verliezen we deze jongeren niet uit het oog; we laten ze pas los als de basis op orde is”.
