”Met een traantje over mijn wang typ ik dit. Want dit is wat ik voel. Mijn lichaam doet zeer en is moe, maar het lijkt te hebben gewonnen”, schrijft Marloes Markslag op facebook.
Donderdag ochtend werd ik wakker. Ik zou gaan hardlopen maar ik had een laf hoestje. Voor de zekerheid toch maar even thuis blijven. Ik deed een buikspier kwartier via you tube. Een kettebeltworkout er achteraan en sloot af met planken. In de plank voelde het alsof mijn longen vol zaten. Zoals soms ook als je verkouden bent. Maar dat was ik niet. Gek! Maar ik voelde mij prima. Dus hup kleren aan en thuis aan het werk.
En opeens uit het niets was het daar; een onwijze druk op mijn borst. Alsof er een olifant op mijn borstkas was gaan zitten. Ik deed meteen de laptop uit en ging op de bank liggen. Dit was vreemd en eigenlijk wist ik ook meteen ergens wel wat er aan de hand was. Terwijl ik lag, mijn borstkast het zwaar had op en neer te gaan en mijn longen branden begon ik te googlen. Naarmate de dag verstreek wist ik het eigenlijk wel zeker. Dit is het, dat waar iedereen bang voor is. Hallo Corona.
Mijn lichaam is sterk
Op de bank besefte ik mij; Mijn lichaam is sterk, mijn lichaam kan dit. Mijn longen gaan winnen en als ik beter ben, ben ik imuun. Dit werd een soort mantra. Wel ging ik nadenken over al die anderen. Mijn lichaam is sterk, heel sterk, het sport minstens 5 a 6 keer per week, laat mij ongetraind zonder moeite een halve marathon lopen maar al die andere lichamen van al die andere mensen. Ik zag mensen op tv samen komen en kon alleen maar denken stop. Niet doen!! Je moest eens weten. Ik wilde schreeuwen naar die mensen, maar dat ging niet. Praten lukte nog geen minuut en het deed pijn ik belande na even praten steeds weer in een vreselijk pijnlijke hoestbui.
De telefoon is de uitvinding van de eeuw. Ik hield met iedereen contact. Zat er hele dagen op, volgde alles en iedereen en zo kwam je de dag weer door. Ik werd blij van al die berichten, lieve kaartjes, bloemetjes en de mensen die zwaaiden voor mijn raam. Mensen die hielpen met een boodschappen en met Saga. Hulp die ik nog wel even nodig ga hebben. Want ik ben er nog niet. Die olifant die op mijn borst drukt is een paard geworden. Niet prettig. Maar wat een verademing.
Deze hele ellende duurde van donderdag tot zaterdag middag. Het was onwijs kort maar het voelt als weken. En ondanks dat ik t zwaar had kon ik eten (kilo’s chocolade gingen er door) drinken en liep ik met pijn en moeite naar de wc. Het was geen pretje mijn hart bonkte als tijdens een hele flinke workout maar het ging….
Herstellen
En nu ga ik herstellen. Genieten dat je na de wc kunt lopen zonder dat t voelt alsof je een hele marathon gelopen hebt. Als ik voel hoe slap mijn lichaam nu is gaat het herstel wel even duren. De kettebelt van donderdag staat nog steeds op de zelfde plek. 10 kilo… Ik krijg het nu niet van de grond.
Grapjes over corona
Lieve mensen. Ik heb misschien wel de meeste corona grapjes gemaakt. Heb het totdat het in Nederland aankwam echt niet serieus genomen. Heb mij wel netjes aan alle richtlijnen gehouden maar werd ziek en hoe…. Ik ben serieus echt een paar keer heel bang geweest. Gedacht, dit moet niet erger worden want dan moet ik 112 bellen. Corona is vreselijk. Doe niets wat niet noodzakelijk is. Blijf thuis. Alsjeblieft.
En op de vraag; weet je zeker dat het corona was? Ik ben niet getest. Je wordt pas in het ziekenhuis getest. Daar ben ik gelukkig niet geweest. Dus nee zeker weten doe ik niet. Mocht je wat horen over een test om te kijken of je het gehad hebt dan hoor ik het graag. Als ik hersteld ben en imuun ben help ik heel graag andere mensen. Want hulp heb je nodig en van elke gebaar, elk kaartje knap je op. Maar hoe slecht ik er ook in ben, nu moet ik eerst al mijn tijd in mijn eigen herstel stoppen
Thanks lieve mensen, stay strong
En laten we winnen. Winnen van die kut corona en dat kunnen we alleen samen ❤️
